zaman hızla geçiyor; takvimi duraklatmanın bir yolu var mıdır? dakikalar saatleri kovalıyor, saat bir an yediyken bir diğer an akşamı gösteriyor. mutsuzum.
birkaç saat önce ince yağmur damlalarına bakıp nasıl da özgür olduğumu düşündüm, rüzgarı ve yağmuru kanatları altına almış uçup giden bir kuş kadar özgür. sonra, özgürlüğün böyle bir şey mi olduğunu düşünürken buldum kendimi. zamana sahip olmak nasıl ki onun efendisi yapmıyorsa beni, tüm kafamda özgür olduğumu düşünmek de beni özgür kılmıyor sanırım.
özgür mü bir kuşun hatıratı?
gri-beyaz gökyüzü ileride şehrin hala beyaz beyaz çatılı evleriyle buluşuyor. kuşlar uçuyor önünden manzaranın. hem bu manzaranın bir parçası hem de ta kendisi kafamdaki özgür olma fikri. bu düşünceyi, bir düşünceyi başlı başına, önlemek olanaksız. fakat, durdurma gücüm olsaydı zamanı, işte şu an yapardım bunu. önümde uzayıp giden manzara, biraz yağmur, bir parça gri gök, düşüncemde özgürlük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder