porto

sabahın en erken saatleri. nehrin ve köprülerin ve karşı kıyıların üzerine beyaz, hafif bir sis çökmüş. manzara belli belirsiz.
sıra sıra eski evler, daracık eski sokaklar, ince bir ayaz, ruhu pastel renklerle süslü eski şehir ve tanıdık sonbahar. sarı ve turuncu yapraklar, çıplak ağaçlar. sarı tramvaylar ve yapraklarla kaplı tramvay yolları.

bu küçük şehrin renkli evlerinin eşliğinde dar ve ıssız sokaklarında yürürken, bir yokuşun başında soluk soluğa dikilirken, bir köşeden dönüp de nehir manzarasıyla nefesiniz kesilirken bana teşekkür edeceksiniz.
burada, gün batarken manzaraya karşı bir kafeye oturmanız, nefis tatlı çarpıcı porto şarabını yudumlarken hayatınızın keyfini çıkarmanız, serin şarap mahzenlerinde yürürken tarihin, ahşabın ve tatlı alkolün tadını havadan almanız lazım ve bağların, bahçelerin, dağların, yeşilin, nehirlerin, vadilerin kokusunu..

aliados bulvarı

livraria lello

hostelimin karşısındaki aliados bulvarında gün başlıyor. yukarıda görkemli belediye binası, önünde meydanlar, gotik binalar, heykeller, tepeleri göğü delen yaşlı ağaçlar. çepeçevre tarihle sarılmış bir bulvar. ilk hedefim hemen yakındaki ünlü kitapçı livraria lello ve karşısındaki torre dos clegicos.

patria meydanı

harry potter'ın yazarı j.k rowling burada bir dönem öğretmenlik yapmış, ama şehir onu o kadar benimsemişki sokaklarda hogwarts pelerinleriyle dolanan gençler görmek mümkün. kitapçının ünü de buradan geliyor. sırlar odası filmindeki kitapçıyı hatırlarsanız, işte o kitapçı bu kitapçının aynısı :)
modern galerinin arkasından şehre hakim kuleyi gördüğünüzde portoluların modernizmin ve tarihin bütünleşmesini nasıl da güzel becerebildikleri hoşunuza gidecektir. sıra sıra evlerin arasındaki clegicos kulesi, şehre hakim bir yükseklikten manzaraları izlemek için mükemmel, tabi girişini bulabilirseniz :)
kulenin önündeki patria meydanı, içinden tramvayların geçtiği, sonbahar yaprakları ve yüksek ağaçlarla dolu bir park. sonrası sütunlu girişiyle eski hastane, sokaklar, şehir terasları, kafeler, insanlar..

içinden nehir geçen bir şehrin kötü görünme ihtimali yok ve bütün yokuşlar bu nehre iner biliyorum ama yine
de bu şehrin daracık sokaklarında yürümek garip biçimde heyecanlandırıyor insanı. önce haritama dahi bakmadan aşağılara doğru yürüdüm, sonra bir yerde tramvay yolunu yakalayıp onu takip ettim. nehri bir an görüp bir an gözden kaybederek gittikçe evlerden arınan karşı kıyıları izleye izleye yürüdüm yürüdüm. sabah ayazıyla ve temiz havayla doldurdum içimi, sonra nehrin en popüler noktasında, porto kartpostallarında görülen kıyıdaki sıra evlerin olduğu tarafa doğru geri döndüm.
sabahın erken saatleri birkaç turist, çöpçüler, tur teknelerinin reklamlarını yapanlar hariç nehrin kıyısı boş. sıra sıra evlerin altındaki sıra sıra kafelerden birine oturup karşı kıyının üzerindeki sis gün ışığıyla dağılana kadar kahvenizi yudumlamanın tadı çok az yerde var.

karşı kıyıdaki şarap mahzenlerine gitmek için saat çok erken ve ben bu
bol yokuşlu şehrin üst merkezine
tırmanmaya üşendiğimden ve yamacın yanısıra tepeye tırmanan fünikülere binip artık kullanılmayan ama müthiş bir şehir manzarası sunan se katedraline çıkıyorum. tam da bu noktadan bütün şehri, dört bir yandan ayaklar altında görmek nefes kesici.