uzun lafın kısası, 2 bilete 6'şardan 12 pound'umuzu verip biletlerimizi aldık ve beatles story'ye girdik. beni nasıl da duygudan duyguya sürükledi burası! sanki bir kitaptan beatles'ın hikayesini okuyordum; nasıl doğdular, nasıl ünlü oldular, nasıl dağıldılar.. girişte kahramanlarımızın çocukluk fotoğrafları karşılıyor bizi, ilk gitarları, tanışmaları, almanya turnesi, mathew street, ki gerçekten de birebir sokağın kendisi; yolu, duvarları, her şeyi!, amerika turnesine giderken bindikleri uçak -koltuklarıyla, manzarasıyla, yellow submarine, magical mystery tour.. her şey detaylıydı, her şey müthiş sergilenmişti. magical mystery tour'da bitmiyordu tabi hikaye, ama ben öyle şanslı bir insanım ki, tam bu noktada yangın alarmı çalmaya başladı beatles story'de :) itfaiyenin gidişinden sonra tekrar girdik içeri, ikinci defa dolanmış oldum ben de. beatles story, beatles resimleriyle dekore edilmiş bir starbucks ve onunla bağlantılı beatles story shop'la son buluyor. tamamıyla muhteşem düşünülmüş, muhteşem hazırlanmış bir yer, girişi 100 pound olsa bile değer buraya girmeye. üstelik shop kısmı da pahalı değildi, oldukça makul fiyatlarla satıyordu binbir çeşit beatles eşyasını.
beatles story'yi gezmek bütün bir sabahı alıyor, en az 4 saat gerekiyor gezmek için, ama saatlerin nasıl geçtiğini anlamıyor bile insan içerideyken.
hayatımda yaptığım en güzel şey, hiç abartısız bu tura katılmaktı. george harrison'ın evinin önünde tur rehberiyle konuşurken gözlerim dolu dolu, hayatımın en mutlu anını yaşadım. sanki orada anılarım varmış gibi, george'un her sabah o kapıdan çıkıp içinde paul'un bulunduğu okul servisini beklediğini düşündüm, servise binip penny lane'den geçerek okullarına gittiklerini canlandırdım gözümde. sonra paul'un evine giderken düşündüm onları, bahçede oturduklarını.. strawberry fields'ın kırmızı kapısının önünde dikilirken ılık bir günde hayali çilek tarlalarında yürüyormuş gibi bir hisle doldum. otobüs durmadığı için camdan eleanor rigby'nin mezarını görmeye çalışırken orada yatan bir yakınımmış gibi üzüldüm. penny lane'den geçerken, bankacının yürüdüğünü gördüm sokakta, itfaiye istasyonunu görünce şarkıyı mırıldandım, ki otobüste herkes ince ince şarkıyı mırıldanıyordu benim gibi. çok değerli çok önemli bir andı. birbirimize bakıp gülümsüyorduk.
liverpool'daki üçüncü günümde nehir tarafındaki hostelimden, şehir merkezindeki başka bir hostele taşındım, böyle dediğime bakmayın, iki farklı yer değil bunlar, çok yakınlar, benimki sadece daha az para verme arzusundandı. yeni hostelim hatters liverpool idi, birmingham'da kaldığım hostelin liverpool şubesi yani, ki manchester'da da tercihimi hatters'dan yana kullandığımı söylemeliyim, konforlu ve ucuz. öte yandan hostele giderken geçtiğim çin mahallesinden haritaya baka baka ilerlediğimi gören bir kadın yanıma gelerek o mahallede turist olduğumu belli etmenin iyi bir fikir olmadığını söyledi, fazla güvenli bir yer değil diye de özellikle belirtti, halbuki çin mahallesi bana çok hoş, güvenli, temiz bir yer gibi görünmüştü:)
st. george's hall, liverpool cathedral görmeniz gereken birkaç yer daha, ben kısace gezdim bunları sadece çünkü liverpool'a gitme amacım kilise, mimari yapı gezmek değil beatles'ı yaşamaktı:) ama belki siz benim kadar sevmiyorsunuzdur beatles'ı, o vakit buraları gezin.
kısa bir şehir turunun ardından kendimi pier head'de buldum. pier head, albert dock'un ilerisinde müthiş bir yer. gördüğüm diğer yapılar içinde ilk on'umda yer alabileceğini söyleyebilirim. pier head ve etrafında gezindikten, biraz oturup, bir şeyler yedikten sonra fab4 experience'a girmeye hazırdım. tam olarak anlayamasam da burası beatles hediyelik eşya dükkanıyla, sergi arası bir yer. kesinlikle küçük bir yer değil ama. birkaç sinema salonu, the beatles hidden gallery, white feather: spirit of lennon buranın içinde. önce lennon için hazırlanan sergiyi gezdim, bütün hayatını anlatıyordu bu sergi, resimler, gazete haberleri, yazdığı mektuplar, şarkı sözlerinin taslakları, bir dönem kullandığı motosikleti bile burdaydı, duvardaki ekranlarda onunla ilgili belgeseller, görüntüler dönüyordu, serginin çıkışında bir dilek ağacı vardı onun için bir de, ben de iyi dileklerimi özlemimi yazıp astım bu ağaca. sonra beatles hidden gallery'de beatles'ın daha önce yayınlanmamış fotoğraflarından oluşan sergiyi gezdim, gezmeye doyamadım bir daha gezdim.
fab4 experience'da en çok hoşuma giden ve sizin hoşunuza gideceğini düşündüğüm şey fab4d'ydi. bu 4 boyutlu bir kısa animasyon. her 20 dakika'da salonlardan birinde gösteriliyor, the beatles story biletinizle girebiliyorsunuz buraya. girdiğinize de değiyor. hikaye hoşlandığı kızla buluşmak için evinden çıkan ve pier head'e gitmek için binbir badire atlatan bir beatles-sever çocukla ilgili. mezarlıkta eleanor rigby'nin hayaletini mi görmüyor, gökyüzünde çilek tarlalarında mı gezmiyor, bindiği taksi bir anda sarı bir denizaltıya mı dönüşmüyor, neler neler.. 4 boyutlu olması onu daha da enteresan kılıyordu. 3d gözlüklerinizi takıyorsunuz ve kendinizi hikayenin içinde buluyorsunuz ve mesela yellow submarine suya indiğinde etrafa sıçrayan su size de geliyor veya taksi bir yere çarptığında sizin koltuğunuzda öne eğilip sizi sarsıyor. çok enteresan bir deneyim, o kesin.
liverpool her açıdan müthiş bir şehirdi ve gitme zamanım yaklaştıkça kendimi hasta ve yorgun hissediyordum. george'un, john'un, ringo'nun ve paul'un yürüdüğü sokaklarda yürümek, bir zaman baktıkları manzarayı izlemek, soludukları havayı içime çekmek.. ve bu şehirden gitme düşüncesi..
ama gitmek zorundaydım. çantamı topladım ve gönlümü, aklımı, ruhumu liverpool'da bırakarak manchester'a doğru yola çıktım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder